اقلام کلیدی
پول دیجیتال پولی است که به شکل کاملا دیجیتالی است. این یک دارایی فیزیکی مشهود مانند پول نقد یا سایر کالاها مانند طلا یا نفت نیست.
پول دیجیتال می تواند زیرساخت مالی فعلی را ساده کند و انجام تراکنش های پولی را ارزان تر و سریع تر کند. همچنین می تواند اجرای سیاست های پولی توسط بانک های مرکزی را تسهیل کند.
نمونه هایی از انواع پول دیجیتال، ارزهای دیجیتال، ارزهای دیجیتال بانک مرکزی و استیبل کوین ها هستند.
پول دیجیتال در معرض هک است و می تواند حریم خصوصی کاربر را به خطر بیاندازد.
پول دیجیتال چیست؟
پول دیجیتال (یا ارز دیجیتال) به هر وسیله پرداختی اطلاق می شود که به شکل کاملا الکترونیکی وجود داشته باشد. پول دیجیتال از نظر فیزیکی مانند اسکناس دلار یا سکه قابل لمس نیست. با استفاده از سیستم های آنلاین محاسبه و منتقل می شود. یکی از انواع شناخته شده پول دیجیتال، ارز دیجیتال بیت کوین است.
پول دیجیتال همچنین می تواند نشان دهنده ارزهای ثابت مانند دلار یا یورو باشد. پول دیجیتال با استفاده از فناوری هایی مانند تلفن های هوشمند، کارت های اعتباری و صرافی های آنلاین ارز دیجیتال مبادله می شود. در برخی موارد، می توان آن را با استفاده از دستگاه خودپرداز به پول نقد فیزیکی تبدیل کرد.
درک پول دیجیتال
امروزه نوعی از پول دیجیتال به شکل پول نقد در حساب های بانکی آنلاین در جامعه وجود دارد. این پول نقد می تواند برای دیگران ارسال شود یا از آنها دریافت شود. همچنین می توان از آن برای معاملات آنلاین استفاده کرد.
پول دیجیتال از نظر مفهوم و کاربرد مشابه مشابه نقدی خود است، زیرا می تواند یک واحد حساب و وسیله ای برای تراکنش های روزانه باشد. اما نقدی نیست. به عنوان مثال، دلارهای موجود در حساب بانکی آنلاین شما، پول دیجیتالی نیستند، زیرا زمانی که آنها را از دستگاه خودپرداز برداشت می کنید، شکل فیزیکی به خود می گیرند.
پول دیجیتال با پول نقد متفاوت است زیرا روند تراکنش های پولی را بهبود می بخشد. به عنوان مثال، ریل های فناورانه پول دیجیتال می تواند انتقال ارز در سراسر مرزها را در مقایسه با پول استاندارد آسان تر و سریع تر کند. این شکل از پول همچنین روند اجرای سیاست های پولی را برای بانک های مرکزی ساده می کند. استفاده از رمزنگاری در برخی از اشکال پول دیجیتال، تراکنش‌های مربوط به آنها را ضد دستکاری و مقاوم در برابر سانسور میکند، به این معنی که نمی‌توانند توسط دولت‌ها یا سازمان‌های خصوصی کنترل شوند.
با توجه به این مزایا، پول دیجیتال به یک اولویت برای چندین دولت در سراسر جهان تبدیل شده است. بانک مرکزی سوئد، کشوری که در راه تبدیل شدن به یک جامعه بدون پول نقد است، از سال 2017 چندین مقاله اکتشافی منتشر کرده است که مزایا و معایب معرفی پول دیجیتال در اقتصاد این کشور را بررسی می کند. در همین حال، چین قبلاً آزمایش‌های آزمایشی مربوط به DC/EP، معادل دیجیتال پول ملی خود را انجام داده است و قصد دارد به زودی آن را منتشر کند. دلار شنی باهاما یک تکرار دیجیتالی از پول ملی این کشور است. در اکتبر 2020 منتشر شد.
طبق نظرسنجی فوریه 2021 صندوق بین المللی پول (IMF)، حدود 111 کشور از 159 کشور عضو آن در حال تحقیق یا برنامه ریزی برای معرفی پول دیجیتال در آینده نزدیک هستند.
بیشتر بدانید:مدارک مورد نیاز برای ثبتنام در فارکس
پول دیجیتال چه مشکلاتی را حل می کند؟
چندین سیستم در حال حاضر تراکنش ها را با نسخه های دیجیتالی پول انجام می دهند. به عنوان مثال، سیستم های کارت اعتباری به کاربران این امکان را می دهد که کالاها و خدمات را به صورت اعتباری خریداری کنند. سیستم های انتقال سیمی امکان جابجایی پول نقد را در سراسر مرزها فراهم می کند.
چنین تراکنش‌هایی پرهزینه و زمان‌بر هستند، زیرا شامل استفاده از سیستم‌های پردازش متفاوت می‌شوند. سیستم SWIFT، یک شبکه سیستم های پرداخت متشکل از بانک ها و مؤسسات مالی مختلف در سراسر جهان، نمونه ای از چنین تجهیزاتی است. برای هر انتقالی که از طریق شبکه SWIFT انجام می شود، هزینه هایی دریافت می شود. مؤسسات عضو سوئیفت نیز در مجموعه ای از مقررات عمل می کنند که هر کدام به حوزه مالی متفاوتی اختصاص دارد. علاوه بر این، این سیستم‌ها بر اساس وعده پرداخت‌های آتی ساخته شده‌اند و از یک تاخیر زمانی برای هر تراکنش اطمینان می‌دهند. به عنوان مثال، تطبیق کارت‌های اعتباری در تاریخ بعدی اتفاق می‌افتد و کاربران می‌توانند برای تراکنش‌ها استرداد وجه ارسال کنند.
یکی از اهداف پول دیجیتال حذف تاخیر زمانی و هزینه های عملیاتی چنین تراکنش هایی با استفاده از فناوری دفتر کل توزیع شده (DLT) است. در یک سیستم DLT، گره ها یا دفترهای مشترک به هم متصل می شوند تا یک شبکه مشترک برای پردازش تراکنش ها تشکیل دهند. این شبکه همچنین می تواند به سایر حوزه های قضایی گسترش یابد و زمان پردازش تراکنش ها را به حداقل برساند. شفافیت را برای مقامات و ذینفعان فراهم می کند و با حذف نیاز به پایگاه داده متمرکز سوابق، انعطاف پذیری شبکه مالی را بهبود می بخشد.
پول دیجیتال همچنین با استفاده از یک سیستم اجماع الگوریتمی مشکل خرج کردن مضاعف را حل می کند. مشکل، که به سادگی بیان شد، مربوط به اطمینان از این است که یک "یادداشت" پول دیجیتال دو بار توسط یک شخص خرج نمی شود.
راه اندازی متمرکز تولید و توزیع ارز، مانند آنچه که در حال حاضر با بانک های مرکزی وجود دارد، از سیستمی از شماره های سریال استفاده می کند تا اطمینان حاصل شود که هر اسکناس منحصر به فرد است. برخی از اشکال پول دیجیتال مانند ارزهای دیجیتال بانک مرکزی (CBDC) یا پول دیجیتال صادر شده توسط اشخاص خصوصی، نقش یک مقام مرکزی را در تضمین پرداخت بدهی و یکپارچگی تراکنش‌ها، هرچند در زمینه دیجیتال، تکرار می‌کنند.
انواع دیگر پول دیجیتال غیرمتمرکز هستند. آنها عملکرد مقامات مرکزی برای نظارت بر تولید و واسطه های مورد نیاز برای توزیع ارز را حذف می کنند. از رمزنگاری استفاده می شود. امضاهای کور هویت طرفین معامله را مخفی می کنند و مدارک با دانش صفر جزئیات تراکنش را رمزگذاری می کنند. نمونه هایی از این نوع پول دیجیتال، ارزهای رمزنگاری شده مانند بیت کوین و اتریوم هستند.
انواع پول دیجیتال
به لطف پشتوانه تکنولوژیکی آن، پول دیجیتال می تواند برای اهداف متعدد سازگار شود و می تواند اشکال مختلفی داشته باشد. سه اقتباس از پول دیجیتال که در زمان های اخیر ظهور کرده اند به شرح زیر است:
ارزهای دیجیتال بانک مرکزی (CBDC)
ارزهای دیجیتال بانک مرکزی (CBDCs) ارزهایی هستند که توسط بانک مرکزی یک کشور صادر می شوند. آنها جدا از ارزهای فیات هستند که دارای پشتوانه اقتدار و اعتبار بانک مرکزی هستند و یکی دیگر از تعهدات این موسسه است. CBDC ها اجرای سیاست های پولی را با حذف واسطه ها از سیاست با ایجاد ارتباط مستقیم بین دولت و شهروندان عادی تسهیل می کنند. بانک ها و مؤسسات مالی مسئول توزیع پول ملی دیگر در این فرآیند نیازی ندارند.
بسته به کاربرد و نوع پیاده سازی آنها در اقتصاد، دو نوع CBDC می تواند وجود داشته باشد. CBDC های خرده فروشی به گونه ای طراحی شده اند که برای تراکنش های روزانه استفاده شوند، دقیقاً مانند ارزهای فیات. در اجرای محدودتر این مفهوم، CBDC های عمده فروشی برای تراکنش های انجام شده بین بانک ها و موسسات مالی استفاده می شود.
ارزهای رمزنگاری شده
ارزهای دیجیتال، ارزهای دیجیتالی هستند که با استفاده از رمزنگاری طراحی شده اند. بسته بندی رمزنگاری در اطراف یک ارز دیجیتال امنیت بیشتری را فراهم می کند و تراکنش ها را در برابر دستکاری مقاوم می کند. محبوب ترین ارزهای دیجیتال بیت کوین و اتریوم هستند. از سال 2017، محبوبیت ارزهای رمزپایه به عنوان یک کلاس سرمایه گذاری، ارزش آنها و ارزش کلی بازارهای ارزهای دیجیتال را افزایش داده است. تا جولای 2021، ارزش بازار ارزهای دیجیتال از 2 تریلیون دلار فراتر رفت.
بیشتر بدانید:اموزش سرمایه گذاری در بورس:هرانچه باید بدانید
استیبل کوین ها
استیبل کوین ها نوعی از ارزهای دیجیتال هستند و برای مقابله با نوسانات قیمت ارزهای دیجیتال معمولی توسعه یافته اند. استیبل کوین‌ها را می‌توان به شکلی از پول خصوصی تشبیه کرد که قیمت آن به ارز فیات یا سبد کالا مرتبط است تا از پایداری آنها اطمینان حاصل شود. آنها می توانند نماینده ای برای ارزهای فیات باشند، با این تفاوت که توسط مقامات دولتی پشتیبانی نمی شوند. بازار استیبل کوین ها در چند وقت اخیر منفجر شده است. تا فوریه 2021، 200 استیبل کوین منتشر شده بود یا در حال توسعه بود.
مزایای پول دیجیتال
مزیت اصلی پول دیجیتال t زیرساخت مالی فعلی یک سیستم پیچیده از بسیاری از نهادها است. انجام یک معامله بین مؤسسات مالی به زمان و هزینه نیاز دارد زیرا آنها در سیستم‌های تکنولوژیکی و رژیم‌های مقررات مختلف کار می‌کنند.
